کارآفرینی؛ خلاقیت یا نوآوری؟

خلاقیت عبارت است از توانایی تلفیق ایده ها به شیوه ای منحصر به فرد برای برقراری ارتباط غیر معمول بین ایده های مختلف در صورتیکه نوآوری، فرآیند به کارگیری یک ایده ی خلاق و تبدیل آن به یک محصول، خدمت یا شیوه ای مفید است. به عبارت دیگر، خلاقیت بر توانایی تأکید دارد، نه فعالیت. فرد ممکن است ایده ای جدید و چگونگی استفاده از آن را مطرح کند، اما لزوماً اقدام ضروری برای تبدیل آن به یک واقعیت یا پدیده را صورت ندهد. خلاقیت، پیش نیاز نوآوری است و ایده ها به خودی خود ارزش چندانی ندارند، مگر این که تبدیل به محصول یا خدمت یا فرآیندی جدید شوند.
شومپیتر معتقد است که خلاقیت، روحی است که در کارآفرینی دمیده می شود و نوآوری فرآیند کارآفرینی است. هم خلاقیت و هم نوآوری، از اجزای جدا نشدنی کارآفرینی هستند و به گفته ی پیتر دراکر، وجود نوآوری در کارآفرینی به قدری ضروری است که می توان ادعا کرد کارآفرینی بدون آن وجود ندارد و خلاقیت نیز بدون نوآوری نتیجه ای در پی ندارد. به عبارت دیگر، ارتباط بین این سه عنصر، زنجیره ای را تشکیل می دهد که آن را زنجیره کارآفرینی می گویند.
بعد از آن که فرد از مرحله ای که تشخیص داده ایده امکان پذیر و دارای ارزش است (مرحله ی خلاقیت) گذشت، تبدیل به مخترع می شود، اما نوآور نیست. در اختراع، چیزی جدید خلق می شود که منجر به ایجاد دانش جدید می شود، ولی در نوآوری، ایده تبدیل به کاربردهای سودمند می شود که نتیجه ی آن محصول، خدمت یا فرآیند جدید است. علاوه بر این مخترعان (ادیسون، بل و…) کسانی اند که با دانش فنی جدید سر و کار دارند و فناوری جدید، اشکال جدید و طرح های جدید را شناسایی می کنند.